ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างคุณสมบัติทางกายภาพของวงจรแม่เหล็กและวงจรไฟฟ้ามีดังนี้:
(1) มีวัสดุนำไฟฟ้าที่ดีในธรรมชาติ และยังมีวัสดุที่เป็นฉนวนกับกระแสอีกด้วยตัวอย่างเช่น ความต้านทานของทองแดงคือ 1.69×10-2Qmm2/m ในขณะที่ความต้านทานของยางสูงกว่าประมาณ 10 เท่าแต่จนถึงขณะนี้ยังไม่พบวัสดุที่เป็นฉนวนป้องกันฟลักซ์แม่เหล็กการซึมผ่านของแม่เหล็กของบิสมัทซึ่งมีการซึมผ่านของแม่เหล็กน้อยที่สุดคือ 0. 99982μการซึมผ่านของแม่เหล็กของอากาศคือ 1. 000038μดังนั้นอากาศจึงสามารถมองเห็นได้ว่าเป็นวัสดุที่มีการซึมผ่านของแม่เหล็กต่ำที่สุดความสามารถในการซึมผ่านสัมพัทธ์ของวัสดุเฟอร์โรแมกเนติกที่มีการซึมผ่านที่ดีที่สุดคือประมาณยกกำลังที่ 6 ของ 10
(2) กระแสคือการไหลของมวลที่มีประจุในตัวนำเนื่องจากการมีอยู่ของความต้านทานของตัวนำ แรงไฟฟ้าไดนามิกจึงทำงานบนมวลที่มีประจุและสิ้นเปลืองพลังงาน และการสูญเสียพลังงานจะถูกแปลงเป็นความร้อนฟลักซ์แม่เหล็กไม่ได้แสดงถึงการเคลื่อนที่ของมวลใดๆ และไม่ได้แสดงถึงการสูญเสียพลังงาน ดังนั้นการเปรียบเทียบนี้จึงถือเป็นการทรยศดูเหมือนว่าวงจรและวงจรแม่เหล็กจะแยกจากกัน และแต่ละวงจรก็มีเหตุผลในการจูบวัตถุของตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัยภายในชุดการเปรียบเทียบนี้ง่อยเพราะสูญเสียอำนาจดูเหมือนว่าวงจรและวงจรแม่เหล็กจะแตกต่างกัน และแต่ละวงจรก็มีความหมายแฝงทางกายภาพของตัวเองที่ยังไม่ได้ถาม
วงจรแม่เหล็กหลวมกว่า:
(1) วงจรแม่เหล็กไม่มีการขาดเหมือนในวงจรฟลักซ์แม่เหล็กมีอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่ง
(3) วงจรแม่เหล็กมักจะไม่เชิงเส้นเสมอไปความต้านทานสนามแม่เหล็กของสารเฟอร์โรแมกเนติกนั้นไม่เป็นเชิงเส้น ความต้านทานสนามแม่เหล็กของช่องว่างอากาศนั้นเป็นเส้นตรงกฎของโอห์มและความคร่ำครวญฝืนของวงจรแม่เหล็กที่ระบุไว้ข้างต้นถูกต้องในช่วงเชิงเส้นเท่านั้นดังนั้นการออกแบบจริงมักจะใช้เส้นโค้ง BH เพื่อหาจุดทำงาน
(2) เนื่องจากไม่มีวัสดุที่ไม่สามารถซึมผ่านได้อย่างแน่นอน ฟลักซ์แม่เหล็กจึงไม่ถูกจำกัด ฟลักซ์เพียงบางส่วนเท่านั้นที่ผ่านไปตามวงจรแม่เหล็กที่กำหนด และส่วนที่เหลือกระจัดกระจายอยู่ในช่องว่างรอบวงจร ซึ่งเรียกว่าการรั่วไหล และ การคำนวณและการวัดการรั่วไหลที่แม่นยำนี้เป็นเรื่องยาก แต่ก็ไม่สามารถละเลยได้
เวลาโพสต์: 17 มี.ค. 2022